On the relativity of the mental health consequenses of disasters

In het proefschrift brengt Michel Dückers vergelijkende landenstudies samen die inzicht bieden in:

• het verband tussen traumagerelateerde geestelijke gezondheidsproblemen
• culturele kenmerken van bevolkingen
• de kwetsbaarheid van landen voor grote verstoringen en rampen
• de professionele capaciteit om psychosociale nazorg te verlenen 

Kwaliteit van nazorg bij rampen en crises 

Daarnaast richt het proefschrift zich op de kwaliteit van nazorg bij rampen en crises. Bestaat er consensus onder experts en professionals over richtlijnen en de mate waarin psychosociale nazorgprincipes in een rampencontext worden toegepast? Wat betekenen dit soort aanbevelingen en principes vanuit een kwaliteitsverbetering- en crisismanagementbril? Dückers staat stil bij deze en andere vragen en duidt ze in het licht van de landenstudies.  

Kwetsbaarheidsparadox 

Volgens Dückers zijn we in onze veilige, goedgeorganiseerde landen met goede zorgsystemen en een hoge levensverwachting vatbaarder voor PTSS, angststoornissen, stemmingsstoornissen, middelen(mis)bruik en ook suïcide. “Wellicht hebben we grotere verwachtingen over het leven in onze geordende, voorspelbare samenleving. Misschien zijn we als mensen minder gewend geraakt aan tegenslagen die in meer kwetsbare landen zoals Nigeria of Haïti aan de orde van de dag zijn. Nederland staat in alle lijstjes die ertoe doen steevast in de top. Paradoxaal genoeg ook op het gebied van mentale gezondheidsproblemen. Tegelijkertijd beschikken we internationaal gezien over een hoogstaand en bereikbaar zorgsysteem met veel geschoolde professionals.” 

Richtlijnen vertalen naar de Nederlandse praktijk 

Uiteindelijk zal dergelijke kennis helpen om richtlijnen voor overheden en professionals nog beter toe te spitsen op de Nederlandse context. Nederlandse richtlijnen en standaarden zijn in belangrijke mate gebaseerd op kennis uit onderzoek in andere landen. Voor de vertaalslag naar de Nederlandse praktijk is inzicht in contextuele verschillen onmisbaar. Het proefschrift benadrukt bovendien hoe weinig kennis anno 2019 nog beschikbaar is over het effect van nazorgprogramma’s op de gezondheid en het welzijn van getroffenen na rampen.